Załącznik z przykładami dla tego rozdziału znajduje się w tym miejscu.

SUMA/ŚREDNIA/MIN/MAX

Są to najbardziej popularne funkcje, najczęściej stosowane dla szybkiego podliczenia większej listy wartości. Argumentami mogą być liczby lub zakresy danych. Z oczywistych przyczyn częściej stosowane dla zakresów.

SUMA.JEŻELI/LICZ.JEŻELI

Bardzo ważne i przydatne funkcje sumujące/zliczające wg określonych warunków.

SUMA.JEŻELI sumuje wartości z zakresu, wg podanych kryteriów. W jej przypadku wymagane są dwa argumenty - trzeci jest opcjonalny, przy czym jego podanie wpływa na znaczenie poprzednich dwóch (zwłaszcza zmienia sens pierwszego).
Przyjrzyjmy się krótko opisowi tych argumentów:

Jeśli używamy tylko dwóch argumentów:

• zakres - podawany jest w postaci pionowego lub poziomego zakresu komórek arkusza - wartości z podanego zakresu będą przeszukiwane i sumowane zarazem wg podanego kryterium. W podanym zakresie powinny znajdować się wartości (nie tekst).
• kryteria - w tym przypadku jest to albo odwołanie, albo tekstowo (w cudzysłowie) podany warunek wg którego wartości z komórek w zakresie podanym powyżej będą się sumować.

W arkuszu "SUMA.JEŻELI LICZ.JEŻELI" w komórce D23 użyta jest ta funkcja dla dwóch argumentów. Jej wynikiem jest zsumowanie tych wartości z zakresu C2:C21, w których są one mniejsze lub równe wartości 2.

Jeśli używamy trzech argumentów:

• zakres - podawany w postaci odwołania, ale w tym przypadku podany zakres komórek nie musi zawierać liczb, gdyż to nie ten zakres będzie sumowany. Tym razem argument "zakres" służy jedynie do podawania obszaru wg którego będą szukane i sumowane wartości z innego zakresu. ).
• kryteria - w formie tekstowej lub jako odwołanie do komórki zawierającej określony warunek, który to będzie szukany w powyższym zakresie. ).
• suma_zakres - obszar arkusza, w którym zawarte są wartości, które mają być faktycznie sumowane.

Funkcja SUMA.JEŻELI może odnosić się do zakresów pionowych lub poziomych. Nasz przykład odnosi się do pionowych. Aby funkcja z trzema argumentami poprawnie działała, niezbędne jest aby zakresy (bez względu na to, czy są pionowe, czy poziome) miały identyczne wymiary i zaczynały i kończyły się na tych samych wierszach (w przypadku pionowych) lub kolumnach (w przypadku poziomych). Jeśli nie dopełnimy tego warunku - funkcja dokona obliczeń, ale wyniki będą nieprawdziwe.

W załączonym pliku umieszczono przykłady użycia tej funkcji z trzema argumentami w komórkach od C23 do C26. Funkcje sprawdzają w zakresie B2:B21 występowanie odpowiednich warunków (podanych jako odniesienie, ale i tekst - w C26) i sumują wartości z zakresu C2:C21 z tych wierszy, gdzie szukany warunek jest spełniony.

Czyli jeśli weźmiemy funkcję użytą w komórce C23, to ona szuka tekstu "Cecha 1" w powyżej podanym zakresie z kolumny B i tam gdzie ją znajdzie dodaje do siebie wartości z zakresu w kolumnie C. Jako, że "Cecha 1" występuje w wierszach 2, 6, 10, 14 i 18 - funkcja dodała wartości: 1 + 5 + 9 + 13 + 17 - co w efekcie daje wynik równy 45.

Druga funkcja LICZ.JEŻELI służy do obliczania liczby wystąpień określonego warunku na liście. Ma prostszą formę i tylko dwa argumenty: pierwszy z nich jest zakresem, w którym będziemy szukać określonego warunku, drugi zawiera właśnie ten warunek (podany w formie tekstowej, lub jako odniesienie do określonej komórki). Na obrazie poniżej mamy oba przykłady.

Dodać warto, iż warunki logiczne takie jak podany w przykładzie powyżej dla SUMY.JEŻELI ("<2") także działają.

SUMA.ILOCZYNÓW

Łatwa w stosowaniu i zarazem przydatna funkcja, w której argumentami są dwa pionowe lub poziome zakresy (równe co do wielkości). Funkcja dokonuje wymnożenia odpowiednich elementów w jednej tablicy (zakresie) i drugiej, a potem sumuje otrzymane wyniki cząstkowe.
Efekt zastosowania i porównanie wyniku z obliczanym poprzez dodanie dodatkowej kolumny i ręczne wyliczenie iloczynów, które są potem zsumowane zawarte są też w załączniku.

ZAOKR

Ostatni arkusz zawiera proste przykłady funkcji zaokrąglających wartości. Wszystkie funkcje mają dwa argumenty: liczba, która ma być zaokrąglona (może być te w formie odwołania) oraz liczba miejsc po przecinku, czyli dokładność zaokrąglenia. Zauważmy, że jeśli liczbę miejsc po przecinku określimy jako wartość ujemną uzyskamy efekt zaokrąglania liczb do wielokrotności liczby 10 (proponuję czytelnikowi samodzielnie poeksperymentować z tym argumentem).

Jako ciekawostkę w komórce C3 ostatniego arkusza załącznika "ZAOKR" pojawia się funkcja bez argumentu. Ma ona postać: PI() i jako wynik zwraca wartość matematycznej stałej pi.